De persoonlijke ontwikkeling en de organisatieontwikkeling wordt ook beïnvloed door de mate waarin mensen met elkaar samenwerken. Dat kun je procesmatig benaderen in de zin van of iedereen doet wat de bedoeling is; de hele keten van samenwerken beschouwen en daarin optimalisaties bereiken door toepassing van theorieën als Scrum, Lean, Agile et cetera.
Persoonlijk ben ik meer geïnteresseerd in de gedragsmatige kant. In mijn optiek weten mensen vaak heel goed zelf hoe zij het beste hun werk kunnen doen. Er is altijd verbetering mogelijk in de aansluiting voor en achter je in de keten van samenwerking (wat heb jij van de ander nodig en wat heeft de ander van jou nodig), maar hoe zit het met de menselijke maat? Hoe zijn de onderlinge relaties? Waarom loopt een samenwerking wel of niet?
Naast ruimte voor persoonlijke ontwikkeling is ook de samenwerking een belangrijk element voor het werkplezier en de (ervaring van) werkdruk. Daardoor is het ook van invloed op het bereiken van doelen. Een goede samenwerking is belangrijk omdat niet zozeer de feitelijke hulp van collega’s helpt, als wel het vertrouwen dat die hulp ons inboezemt. Mede vanuit dat vertrouwen kun je jezelf (door)ontwikkelen. Ik vind het als (lijn- of project) manager belangrijk dat te signaleren en een beweging in gang te zetten dat dat verbetert.
Vertrouwen is van groot belang in een samenwerking en vertrouwen is voornamelijk iets dat je moet voelen, moet ervaren. Bij de wens om samenwerkingen te verbeteren wordt in mijn beleving soms iets te snel overgegaan tot feitelijke/procesmatige verbeteringen en is er niet altijd oog voor de gedragskant, de onderliggende relaties.